Osobiście wierzę, że nasza rodzina – czy to rodzona czy też jakaś inna forma rodziny – stanowi idealne środowisko, w którym możemy zacząć rozwijać współczucie. Bez względu na nasze zaplecze kulturowe czy status materialny, rodzina jest najbardziej żyzną glebą, w której może wzrastać i rozkwitać nasiono naszego wrodzonego współczucia. Bez żyznej gleby rodziny współczucie nie wzrośnie. Sensem żyznej ziemi jest uprawa nasion by przeistoczyły się w dojrzałą, zdrową roślinę. Stąd rozwój naszego wrodzonego współczucia jest blisko związany i współzależny od żyznej gleby naszych rodzin.

To prawda, że buddowie i bodhisattwowie radzą praktykującym porzucić przywiązanie, a szczególnie przywiązanie do rodziny, ponieważ nie jest ono niczym wrodzonym, jest wypaczonym współczuciem. Nieprzejrzysty umysł może nawet uznać, że przywiązanie jest tożsame ze współczuciem. Jednak przytomny umysł rozumie, że przywiązanie jest zawsze egoistyczne. Współczucie zawsze i bezwarunkowo troszczy się nie tylko o siebie, ale również o innych (...)

Absolutna bodhiczitta jest zrozumieniem pustości. Tylko wtedy mamy pełny obraz bodhiczitty. Gdy mówimy o Oświeconej Postawie mamy na myśli zwykle coś prostego: uprzejmość, dobre serce, ale to nie wszystko. Tak postępuje wielu ludzi i niekoniecznie są oni bodhisattwami. Oczywiście nikt nie przeczy, że są dobrymi i współczującymi osobami. Są ludzie, którzy nawet oddają swe życie za innych, nadal jednak mogą nie być bodhisattwami. Są wręcz w niebezpiecznej sytuacji, ponieważ działając pod wpływem swej obsesji mogą paść ofiarą swego zorientowanego na cel umysłu. Obsesja na punkcie celu może zrodzić wiele efektów ubocznych, możemy na przykład zacząć myśleć: „Dokładnie to powinno się wydarzyć!”. Z takim podejściem bodhisattwa może stracić nadzieję i determinację gdy coś nie wychodzi po jego myśli. Może nawet porzucić ścieżkę bodhisattwy... Ale jednocześnie nie znaczy to, że bodhisattwa nie ma żadnego celu (...)

Szugsep Dzietsynma (1852-1953), manifestacja Jeszie Tsogjal, przez wielu postrzegana jako najbardziej wpływowa kobieta w Tybecie. O jej spotkaniu z młodym XVI Karmapą przeczytacie na łamach książki "Promienne współczucie" na str. 67-68. Więcej informacji na temat autorki pieśni na stronach: rywiki.tsadra.org oraz www.rigpawiki.org

=====

Taniec Dakini

 
* Osiem doczesnych spraw (dharm): pochwała i nagana, zysk i strata, sława i zniesławienie, ból i przyjemność.

=====
Źródło: Njoszul Khen Rinpocze, A Marvelous Garland of Rare Gems [Drogocenna girlanda rzadkich klejnotów].Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

Zrozumiałe pragnienie promowania Dharmy poprzez kojarzenie jej z prestiżem nauki może przesłonić jej prawdziwą moc. Wyjątkowa moc Dharmy spoczywa w jej diagnozie cierpienia, jego przyczyn oraz recepcie na ścieżkę do wygaśnięcia owego cierpienia. W tym sensie, buddyzm może mówić sam za siebie – nawet na współczesnym targu najróżniejszych koncepcji. Dlatego najbardziej możemy pomóc Dharmie utrzymując czystość nauk. Być może jest to dziś najradykalniejszy krok, jaki możemy wykonać (...)

To niesamowite! - pieśń oświecenia

Natura tego, co postrzegamy, jest nie-powstająca.
Jeżeli coś powstaje, jest to jedynie twoje lgnięcie.
Natura samsary jest pozbawiona podstawy i źródła.
Jeżeli coś ma podstawę i źródło, jest nią jedynie twoja myśl.

Naturą umysłu jest jedność.
Jeżeli istnieje stronniczość, jest nią twoje przywiązanie.
Natura mistrza polega na byciu dzierżawcą linii przekazu.
Jeżeli wymyślasz własną linię, znajdujesz się pod wpływem ułudy.

Chociaż sam umysł jest jak niebo,
Przesłaniają go myśli, które napływają niczym chmury.
Esencjonalne wskazówki wykwalifikowanego guru
Niczym podmuchy silnego wiatru rozpędzają myśli.

Strumień myśli sam w sobie również jest promieniującą przytomnością.
To doświadczenie lśni naturalnie niczym księżyc i słońce.
Jest poza czasem i przestrzenią,
świetliste, niepojęte i niewysławialne.

Ta pewność lśni niczym roje gwiazd.
Cokolwiek się pojawia, jest wielką błogością.
Ta natura jest prostotą dharmakai.
Doświadczenia sześciu zmysłów są niezmiennością pustości.

Bezwysiłkowo, spontanicznie i w sposób nieuwarunkowany,
W tym stanie, poza „ja” i „nie ja”,
Nieustannie spoczywam w wolnej od lgnięcia przytomności,
Nieoddzielny od trzech kai – to niesamowite!

=====
Milarepa painting by Aloka.
=====
Źródło: "Blask oświecenia", red. Marcia Binder Schmidt. Tłumaczył Tomasz Pardus.
=====

Spotkanie dakini przez osobę praktykującą tantrę jest wolnym od wszelkich koncepcji żywym i poruszającym przeżyciem. Unikatowa praca Judith Simmer-Brown, oparta na tego rodzaju osobistych doświadczeniach, zainspiruje każdego, niezależnie od płci, kto szczerze poszukuje duchowości i interesuje się tantryczną tradycją buddyzmu tybetańskiego.

Fragment książki "Gorący oddech dakini" -->

Kiedy otworzymy się na pojawiające się okoliczności i zaakceptujemy je takimi, jakie są, zajmiemy miejsce pośrodku mandali, której granice sami ustalimy, rozpoznając naturalne ograniczenia fizyczne i mentalne naszego układu. Możliwa staje się wówczas praca z sytuacjami i nawiązywanie relacji z zewnętrznymi okolicznościami. Każda część układu może się komunikować z pozostałymi i zaczynamy doświadczać poczucia pełni. Można więc zobaczyć, jaką rolę każda część odgrywa w naszym życiu i czy całość funkcjonuje dobrze, czy źle. Przyjęcie takiej perspektywy pozwala dostrzec naturalną wartość życia i wszystkich możliwości, które ono oferuje. W wadżrajanie ta perspektywa nosi nazwę czystego poglądu (tag-nang), który polega na dostrzeganiu doskonałości świata (...)

Khenpo Tsultrim Gjamtso Deczen Rangdrol (ur. 1934) jest lamą szkoły kagju, znanym z udzielania nauk w oparciu o spontaniczne pieśni urzeczywistnienia.

=====

Idź w miasto i spoczywaj w równości

Wszystkie przejawienia są równością pustości zjawisk.
Każdy dźwięk jest równością dźwięku i pustości.
Uczucia – wszystkie – są równością błogości i pustości.

Spocznij więc swobodnie w równości, wolny od zawiłości myśli.
Idź w miasto i rób to tak, bądź rozluźniony i otwarty jak przestrzeń
Spoczywając swobodnie w równości wolnej od wszelkich uwarunkowań.

Tek Chok Ling, Boudha, Nepal, 2010

=====
Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

Jeszie Tsogjal (757–817) była główną partnerką Guru Rinpocze, założyciela tradycji njingma buddyzmu tybetańskiego. Zebrała i ukryła dla przyszłych pokoleń liczne jego nauki, znane jako termy.

=====

Magiczne projekcje

To co pojmujemy jako zjawiska
to tylko magiczne projekcje umysłu,
pusta przestrzeń nieba.

Nigdy nie zaznałam lęku przed czymkolwiek.
Wszystko jest jedynie święcącym samoistnie przejrzystym światłem…
Nie istnieje żadna inna przyczyna.

Wszystkie zdarzenia to tylko ozdoby –
lepiej więc spocząć w cichej medytacji.

=====
Źródło: The Yogini Project. Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

Fragment książki "Złoty Łabędź na niespokojnych wodach. Życie i czasy X Karmapy Czojinga Dordże", która jest dostępna w naszej księgarni.

"Złoty Łabędź na niespokojnych wodach" to biografia X Karmapy Czojinga Dordże - jest to ostatnia książka, jaką napisał zmarły w 2014 roku XIV Szamar Rinpocze. W dziele tym Rinpocze przedstawił z wnikliwością historyka burzliwe tło społeczno-polityczne czasów, w jakich przyszło żyć X Karmapie, który był nie tylko wielkim mistrzem medytacji, ale także ekscentrycznym artystą żyjącym nie jako mnich, lecz świecki jogin.

Szamar Rinpocze z wielką erudycją opracował biografię Karmapy opierając się na kilku niezależnych źródłach, w tym także na pismach i kronikach, które do tej pory nie były tłumaczone na języki zachodnie. Książka zawiera również kolorowe fotografie przedstawiające malowidła i posążki wykonane przez X Karmapę (...)

Dylemat mistrza Wschodu w postmodernistycznym świecie. Z Dzongsarem Dziamjangiem Khjentse Rinpocze rozmawia Andrew Cohen.

=====

Bycie buddystą i praktykowanie Dharmy nie ma nic wspólnego z byciem szczęśliwym. Jeśli praktykujesz Dharmę, aby być szczęśliwym, to robisz coś wprost przeciwnego, całkowicie przeciwnego. Oświecenie nie ma nic wspólnego ze szczęściem lub nieszczęściem (...)

Gendyn Rinpocze był wielkim medytującym w szkole kagju buddyzmu tybetańskiego - "Jest jak Milarepa" powiedział kiedyś o nim XVI Karmapa. swego życia spędził na samotnych medytacjach w Himalajach. W latach siedemdziesiątych na prośbę Karmapy udał się na Zachód, aby nauczać tam ludzi zainteresowanych Dharmą. Przez wiele lat, wspólnie z Dzigme Rinpocze, prowadził ośrodek Dhagpo Kagyu Ling we Francji, który jest europejską siedzibą Karmapy. Gendyn Rinpocze zmarł w 1997 roku.

Wywiad z XVII Karmapą Thaye Dordże dla magazynu "TRICYCLE" przeprowadzony latem 2012 roku przez Pamelę Gayle White w ośrodku Karma Migyur Ling w Montchardon we Francji.

Po pierwsze cierpienie jest cenne, ponieważ doświadczając smutku, pozbywamy się dumy. Nie ważne jak bardzo byliśmy aroganccy, czy też protekcjonalni, wielkie cierpienie sprawia, że stajemy się pokorniejsi. Ból spowodowany ciężką chorobą lub utratą ukochanej osoby może być przekształcający, uwrażliwiający i sprawiający, że stajemy się mniej skoncentrowani na sobie.

Gdybyśmy zapytali dlaczego wyzwolenie zależy wyłącznie od nas, otrzymalibyśmy odpowiedź, że jest tak dlatego, że ostateczne szczęście zawarte jest w strumieniu naszych umysłów, co oznacza, że posiadamy wszelkie potrzebne właściwości.

Urzeczywistnienie samej esencji natury buddy jest ostatecznym szczęściem. Tak powiedział Budda. Lecz gdzie znajduje się ta esencja?

Podczas odwiedzin w ośrodku buddyjskim Yeunten Ling, Jego Świątobliwość XIV Dalajlama wypowiedział się na temat roli kobiet.

Padma Lingpa (lub Pema Lingpa) żył w latach 1450-1521, był słynnym nauczycielem buddyzmu i siddhą szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego. Uznawany jest za jednego z pięciu wielkich tertonów, odkrywców duchowych skarbów pozostawionych przez Guru Rinpocze. Padma Lingpa jest szczególnie ważną postacią w buddyjskiej tradycji królestwa Bhutanu. Uchodzi za opiekuna tego kraju. Zarówno w klasz­torach, jak i wśród zwykłej ludności opowiada się wiele historii o śmiałych, bohaterskich czynach Pema Lingpy, mówiących jak odkrywał termy lub prze­ciw­stawiał się scep­tykom. Termy odkryte przez Pema Lingpę tworzą aż do dziś w większości pod­stawy prak­tyki bud­dyj­skiej w Bhutanie. Obecna rodzina królew­ska, jak rów­nież król Bhutanu to potom­kowie Pema Lingpy. Był nim rów­nież VI Dalaj­lama. Trzy główne emanacje ciała, mowy i umysłu Pema Lingpy kon­tynuują roz­po­wszech­nianie tej znamienitej linii w Bhutanie, a dzięki Gang­ten­gowi Tulku Rin­pocze, obec­nej emanacji ciała Pema Lingpy — rów­nież na Zachodzie (...)

Na zdjęciu: Matthieu Ricard z profesorem Richardem Davidsonem, dyrektorem Waisman Lab for Brain Imaging and Behavior, tuż przed rozpoczęciem testów EEG.

=====

Każdy z nas, nagle przestraszony, unosi ramiona i zamyka oczy. Naczynia krwionośne zwężają się a puls przyspiesza. Odruch przestrachu jest zjawiskiem dobrze udokumentowanym; jedno z pierwszych badań na ten temat opublikowane zostało w roku 1939, a na temat samego odruchu napisano nawet całą książkę (...)

Szacunek musi być wzajemny. Nikt nie może żądać, aby zasady wyznawanej przez niego religii były przestrzegane bez względu na koszt przez wszystkich, a własna nietolerancja wobec przekonań innych ludzi i popełnianie aktów przemocy były uzasadnione, kiedy sam poczuje się obrażony. Aby korzystać z podstawowych swobód zapisanych w „Powszechnej deklaracji praw człowieka”, nie możemy pozwolić, by zniewolił nas jakikolwiek dogmat. Każdy z nas powinien mieć swobodę podążania własną intelektualną lub duchową ścieżką, jednocześnie akceptując wybory innych ludzi w tej dziedzinie, niezależnie od tego, czy są one związane z religią, czy oparte na przekonaniach ateistycznych (...)

Wielu ludzi jest przywiązanych do swojej szczególnej tradycji religijnej czy teoretycznej wiedzy, tak że kiedy zaczynają uczyć się zasady całkowitej pierwotnej doskonałości (Ati Dzogpa Czenpo), podejrzewają, że nauki te mogą być niezgodne z ich przekonaniami, albo że zmienią ich w „wyznawców” dzogczen. Jednakże trzeba zrozumieć, że głównym celem tych nauk jest dostarczenie nam wyjątkowej metody uzyskania precyzyjnego doświadczenia i urzeczywistnienia nieskończonej pierwotnej potencjalności samoistnej doskonałości, obecnej w każdym z nas. A także uświadomienie nam, że jesteśmy całkowitymi ignorantami jeżeli chodzi o nasz pierwotny stan i że pozostajemy całkowicie zniewoleni przez dualizm nadziei i strachu, przez nasze postawy i uprzedzenia, a nauki te umożliwiają nam wyzwolenie się z tej klatki dualizmu. Nie oznacza to w żadnym wypadku dodawania nowej klatki systemu dzogczen do głęboko zakorzenionego dualizmu, który już w nas istnieje. Dlatego też nie ma żadnego powodu do jakichkolwiek obaw (...)

Linia guru wywodzi się od kogoś zwanego Wadżradharą lub Samantabhadrą. Nasi mistrzowie mówią, że jest on naszym własnym umysłem, naturą naszego własnego umysłu. Znaczy to, że jeśli sięgniemy źródeł linii wracamy do własnego umysłu, esencji nas samych. Guru nie jest jakimś wszechmocnym sponsorem, któremu jesteśmy winni posłuszeństwo i uwielbienie. Najważniejsze to zrozumieć, że guru wyraża naszą własną naturę buddy (...)