Fragment nauk Dilgo Khjentse Rinpocze pochodzi z książki „Mądrość Mistrzów”, która jest dostępna w naszej księgarni:

Urzeczywistnianie natury buddy odbywa się w trzech etapach. Są to: zrozumienie, doświadczenie i prawdziwe urzeczywistnienie. Pierwszy z nich to teoretyczne zrozumienie, które powstaje dzięki wnikliwemu studiowaniu nauk. Oczywiście takie zrozumienie jest niezbędne, lecz nie jest stabilne. Można je porównać z łatą naszytą na ubraniu, która z czasem pruje się i odpada. Teoretyczne zrozumienie nie daje dość siły i oparcia w życiu, w którym przydarzają się nam zarówno dobre, jak i złe rzeczy. Jeśli pojawiają się jakieś poważne trudności, żadne teoretyczne zrozumienie nie pomoże nam ich pokonać (...)

Trinlej Tulku, urodził się w Europie w 1975 roku, jego matka jest Amerykanką, a ojciec Francuzem. W wieku dwóch lat został rozpoznany jako wcielenie tybetańskiego lamy, dzięki temu dorastał w towarzystwie najbardziej znamienitych mistrzów buddyzmu tybetańskiego. Czego ten zachodni tulku może nas nauczyć o nas samych? Zapraszamy do lektury tekstu autorstwa Pameli Gayle White, która pod kierunkiem Gendyna Rinpocze ukończyła we Francji dwa trzyletnie odosobnienia a obecnie jest uczennicą Szieraba Gjaltsena Rinpocze.

Marpa Tłumacz (1012-1097) – wielki mistrz buddyzmu tybetańskiego, uczeń m.in. indyjskich mahasiddhów Naropy i Maitripy, założyciel szkoły karma kagju. Sprowadził z Indii do Tybetu żywy przekaz nauk buddyzmu wadżrajany, a także przetłumaczył z sanskrytu na tybetański wiele buddyjskich tekstów. Marpa prowadził życie człowieka świeckiego, utrzymując swoją rodzinę i pracując na gospodarstwie. Spadkobiercą jego przekazu był jogin Milarepa.

=====

Pięć Stanów Buddy

Samooświetlający się niezmienny wgląd
opisywany jest jako nienarodzona dharmakaja, Stan Prawdy.
Nieprzerwana mądrość zrodzona sama z siebie
opisywana jest jako mnogość nirmanakai, Stanu Emanacji.

Obie zjednoczone i współwyłaniające się
opisywane są jako sambhogakaja, Stan Radości.
Trzy powyższe wolne od początku
opisywane są jako swabhawikakaja, Stan Esencji.

Wszystkie one razem, będąc poza wszelkimi uwarunkowaniami,
opisywane są jako mahasukhakaja, Stan Wielkiej Błogości.
Oto pięć ostatecznych Stanów Buddy.
Czy raduje to wasze umysły, serdeczni przyjaciele?

=====
Powyższy fragment zaczerpnięto ze strony Kagyu Asia. Tłumaczył Jarek Wierny.
=====

V Szamar Rinpocze Kynczio Jenlak (1526-1583) był uczniem VIII Karmapy Mikjo Dordże a zarazem rdzennym guru IX Karmapy Łangczuk Dordże, którego sam rozpoznał. Obaj lamowie, V Szamarpa i IX Karmapa, wybrali się wspólnie w trzyletnią podróż po Tybecie głosząc Dharmę i odbudowując klasztory.  Poniższy fragment pochodzi z broszury "Dzierżawca Czerwonej Korony". Więcej o linii Szamarpów, drugich w hierarchii lamach szkoły kagju, można znaleźć na stronie www.shamarpa.org

=====

Świeży umysł

Powiedz, jaki jest pożytek z ciągłego rozmyślania, z ciągłego dociekania?
Pozwól ciału i umysłowi spocząć w luźnym stanie niedziałania.
Poza myślami i słowami, ten świeży umysł jest paramitą, wyzwalającym działaniem,
Jest on ostateczną matką wszystkich Zwycięzców Trzech Czasów.

=====
Tłumaczył Bernard Młodziejewski.
=====

Pokonaj swego wroga, gniew, włócznią miłości;
Za pomocą zręcznych środków chroń ze współczuciem
bliskich i wszystkie istoty w sześciu światach;
Na polu oddania zbieraj plon doświadczenia i urzeczywistnienia.
Doskonaląc w ten sposób dzieło swego życia,
powtarzaj sześciosylabową mantrę.
OM MANI PEME HUNG.

(Patrul Rinpocze)

Fragment książki Dzongsara Khjentse Rinpocze pt. „Guru pije burbon?”, która ukaże się jesienią 2018 roku nakładem Fundacji Rogaty Budda:

Wbrew temu, co się powszechnie uważa, sam fakt przyjęcia schronienia u jakiegoś lamy nie musi oznaczać, że ten konkretny lama stał się naszym mistrzem wadżrajany. Jest on po prostu powiernikiem schronienia, podczas gdy mistrz wadżry to funkcja nieporównanie bardziej złożona. Dające się dziś dostrzec zaburzenia w relacji uczeń – guru wynikają po części z faktu, że wielu praktykujących uznaje za swego mistrza wadżry pierwszą lepszą osobę, nie licząc się z konsekwencjami takiej decyzji. Nigdzie w tekstach wadżrajany nie ma mowy o tym, że gdy tylko napotkamy człowieka, który twierdzi, że jest mistrzem wadżrajany, powinniśmy natychmiast uznać go za swego guru i robić wszystko, co nam każe. Takie zachowanie przyniesie jedynie ból, z którym niezwykle ciężko pracować. Lekkomyślność w podobnych kwestiach jest niebezpieczna i głupia niczym wygłodzony pies, który natknąwszy się na byle ochłap mięsa, pożera go w całości (...)

Samsara nie jest niczym innym niż twoim sposobem postrzegania zjawisk.
Jeśli wszystko rozpoznajesz jako buddę, przyczyniasz się do szczęścia innych.
Dostrzeganie czystości wszystkiego jest przekazem czterech inicjacji dla wszystkich istot.
Zasypując w ten sposób otchłań samsary, powtarzaj sześciosylabową mantrę.
OM MANI PEME HUNG.

(Patrul Rinpocze)

Szugsep Dzietsynma (1852-1953), manifestacja Jeszie Tsogjal, przez wielu postrzegana jako najbardziej wpływowa kobieta w Tybecie. O jej spotkaniu z młodym XVI Karmapą przeczytacie na łamach książki "Promienne współczucie" na str. 67-68. Więcej informacji na temat autorki pieśni na stronach: rywiki.tsadra.org oraz www.rigpawiki.org

=====

Taniec Dakini

 
* Osiem doczesnych spraw (dharm): pochwała i nagana, zysk i strata, sława i zniesławienie, ból i przyjemność.

=====
Źródło: Njoszul Khen Rinpocze, A Marvelous Garland of Rare Gems [Drogocenna girlanda rzadkich klejnotów].Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

To niesamowite! - pieśń oświecenia

Natura tego, co postrzegamy, jest nie-powstająca.
Jeżeli coś powstaje, jest to jedynie twoje lgnięcie.
Natura samsary jest pozbawiona podstawy i źródła.
Jeżeli coś ma podstawę i źródło, jest nią jedynie twoja myśl.

Naturą umysłu jest jedność.
Jeżeli istnieje stronniczość, jest nią twoje przywiązanie.
Natura mistrza polega na byciu dzierżawcą linii przekazu.
Jeżeli wymyślasz własną linię, znajdujesz się pod wpływem ułudy.

Chociaż sam umysł jest jak niebo,
Przesłaniają go myśli, które napływają niczym chmury.
Esencjonalne wskazówki wykwalifikowanego guru
Niczym podmuchy silnego wiatru rozpędzają myśli.

Strumień myśli sam w sobie również jest promieniującą przytomnością.
To doświadczenie lśni naturalnie niczym księżyc i słońce.
Jest poza czasem i przestrzenią,
świetliste, niepojęte i niewysławialne.

Ta pewność lśni niczym roje gwiazd.
Cokolwiek się pojawia, jest wielką błogością.
Ta natura jest prostotą dharmakai.
Doświadczenia sześciu zmysłów są niezmiennością pustości.

Bezwysiłkowo, spontanicznie i w sposób nieuwarunkowany,
W tym stanie, poza „ja” i „nie ja”,
Nieustannie spoczywam w wolnej od lgnięcia przytomności,
Nieoddzielny od trzech kai – to niesamowite!

=====
Milarepa painting by Aloka.
=====
Źródło: "Blask oświecenia", red. Marcia Binder Schmidt. Tłumaczył Tomasz Pardus.
=====

Spotkanie dakini przez osobę praktykującą tantrę jest wolnym od wszelkich koncepcji żywym i poruszającym przeżyciem. Unikatowa praca Judith Simmer-Brown, oparta na tego rodzaju osobistych doświadczeniach, zainspiruje każdego, niezależnie od płci, kto szczerze poszukuje duchowości i interesuje się tantryczną tradycją buddyzmu tybetańskiego.

Fragment książki "Gorący oddech dakini" -->

Kiedy otworzymy się na pojawiające się okoliczności i zaakceptujemy je takimi, jakie są, zajmiemy miejsce pośrodku mandali, której granice sami ustalimy, rozpoznając naturalne ograniczenia fizyczne i mentalne naszego układu. Możliwa staje się wówczas praca z sytuacjami i nawiązywanie relacji z zewnętrznymi okolicznościami. Każda część układu może się komunikować z pozostałymi i zaczynamy doświadczać poczucia pełni. Można więc zobaczyć, jaką rolę każda część odgrywa w naszym życiu i czy całość funkcjonuje dobrze, czy źle. Przyjęcie takiej perspektywy pozwala dostrzec naturalną wartość życia i wszystkich możliwości, które ono oferuje. W wadżrajanie ta perspektywa nosi nazwę czystego poglądu (tag-nang), który polega na dostrzeganiu doskonałości świata (...)

Jeszie Tsogjal (757–817) była główną partnerką Guru Rinpocze, założyciela tradycji njingma buddyzmu tybetańskiego. Zebrała i ukryła dla przyszłych pokoleń liczne jego nauki, znane jako termy.

=====

Magiczne projekcje

To co pojmujemy jako zjawiska
to tylko magiczne projekcje umysłu,
pusta przestrzeń nieba.

Nigdy nie zaznałam lęku przed czymkolwiek.
Wszystko jest jedynie święcącym samoistnie przejrzystym światłem…
Nie istnieje żadna inna przyczyna.

Wszystkie zdarzenia to tylko ozdoby –
lepiej więc spocząć w cichej medytacji.

=====
Źródło: The Yogini Project. Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

Dylemat mistrza Wschodu w postmodernistycznym świecie. Z Dzongsarem Dziamjangiem Khjentse Rinpocze rozmawia Andrew Cohen.

=====

Bycie buddystą i praktykowanie Dharmy nie ma nic wspólnego z byciem szczęśliwym. Jeśli praktykujesz Dharmę, aby być szczęśliwym, to robisz coś wprost przeciwnego, całkowicie przeciwnego. Oświecenie nie ma nic wspólnego ze szczęściem lub nieszczęściem (...)

Gendyn Rinpocze był wielkim medytującym w szkole kagju buddyzmu tybetańskiego - "Jest jak Milarepa" powiedział kiedyś o nim XVI Karmapa. swego życia spędził na samotnych medytacjach w Himalajach. W latach siedemdziesiątych na prośbę Karmapy udał się na Zachód, aby nauczać tam ludzi zainteresowanych Dharmą. Przez wiele lat, wspólnie z Dzigme Rinpocze, prowadził ośrodek Dhagpo Kagyu Ling we Francji, który jest europejską siedzibą Karmapy. Gendyn Rinpocze zmarł w 1997 roku.

Wywiad z XVII Karmapą Thaye Dordże dla magazynu "TRICYCLE" przeprowadzony latem 2012 roku przez Pamelę Gayle White w ośrodku Karma Migyur Ling w Montchardon we Francji.

Gdybyśmy zapytali dlaczego wyzwolenie zależy wyłącznie od nas, otrzymalibyśmy odpowiedź, że jest tak dlatego, że ostateczne szczęście zawarte jest w strumieniu naszych umysłów, co oznacza, że posiadamy wszelkie potrzebne właściwości.

Urzeczywistnienie samej esencji natury buddy jest ostatecznym szczęściem. Tak powiedział Budda. Lecz gdzie znajduje się ta esencja?

Padma Lingpa (lub Pema Lingpa) żył w latach 1450-1521, był słynnym nauczycielem buddyzmu i siddhą szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego. Uznawany jest za jednego z pięciu wielkich tertonów, odkrywców duchowych skarbów pozostawionych przez Guru Rinpocze. Padma Lingpa jest szczególnie ważną postacią w buddyjskiej tradycji królestwa Bhutanu. Uchodzi za opiekuna tego kraju. Zarówno w klasz­torach, jak i wśród zwykłej ludności opowiada się wiele historii o śmiałych, bohaterskich czynach Pema Lingpy, mówiących jak odkrywał termy lub prze­ciw­stawiał się scep­tykom. Termy odkryte przez Pema Lingpę tworzą aż do dziś w większości pod­stawy prak­tyki bud­dyj­skiej w Bhutanie. Obecna rodzina królew­ska, jak rów­nież król Bhutanu to potom­kowie Pema Lingpy. Był nim rów­nież VI Dalaj­lama. Trzy główne emanacje ciała, mowy i umysłu Pema Lingpy kon­tynuują roz­po­wszech­nianie tej znamienitej linii w Bhutanie, a dzięki Gang­ten­gowi Tulku Rin­pocze, obec­nej emanacji ciała Pema Lingpy — rów­nież na Zachodzie (...)

Wielu ludzi jest przywiązanych do swojej szczególnej tradycji religijnej czy teoretycznej wiedzy, tak że kiedy zaczynają uczyć się zasady całkowitej pierwotnej doskonałości (Ati Dzogpa Czenpo), podejrzewają, że nauki te mogą być niezgodne z ich przekonaniami, albo że zmienią ich w „wyznawców” dzogczen. Jednakże trzeba zrozumieć, że głównym celem tych nauk jest dostarczenie nam wyjątkowej metody uzyskania precyzyjnego doświadczenia i urzeczywistnienia nieskończonej pierwotnej potencjalności samoistnej doskonałości, obecnej w każdym z nas. A także uświadomienie nam, że jesteśmy całkowitymi ignorantami jeżeli chodzi o nasz pierwotny stan i że pozostajemy całkowicie zniewoleni przez dualizm nadziei i strachu, przez nasze postawy i uprzedzenia, a nauki te umożliwiają nam wyzwolenie się z tej klatki dualizmu. Nie oznacza to w żadnym wypadku dodawania nowej klatki systemu dzogczen do głęboko zakorzenionego dualizmu, który już w nas istnieje. Dlatego też nie ma żadnego powodu do jakichkolwiek obaw (...)

Linia guru wywodzi się od kogoś zwanego Wadżradharą lub Samantabhadrą. Nasi mistrzowie mówią, że jest on naszym własnym umysłem, naturą naszego własnego umysłu. Znaczy to, że jeśli sięgniemy źródeł linii wracamy do własnego umysłu, esencji nas samych. Guru nie jest jakimś wszechmocnym sponsorem, któremu jesteśmy winni posłuszeństwo i uwielbienie. Najważniejsze to zrozumieć, że guru wyraża naszą własną naturę buddy (...)

Możemy mieć jednego, wielu, albo jednego głównego i kilku innych rdzennych nauczycieli. Istnieje przypowieść o dwóch lamach, z których jeden otrzymywał nauki od każdego nauczyciela jakiego zdołał odszukać, drugi w ciągu całego swojego życia otrzymał nauki jedynie od trzech nauczycieli. Uczeń zapytał mistrza jak jest lepiej - mieć wielu nauczycieli, czy zaledwie kilku? Mistrz powiedział, że jeśli jesteś początkujący, masz wiele emocji i osądów, lepiej jest mieć niewielu nauczycieli. Łatwiej jest utrzymywać dobre relacje z kilkoma nauczycielami, do których posiada się zaufanie, wiarę i skoncentrować się na praktykowaniu ich nauk. Jeśli jednak posiadasz silne oddanie i czystą percepcję, wtedy lepiej jest otrzymywać nauki od każdego napotkanego nauczyciela, ponieważ nie będziesz mieć problemów w utrzymywaniu dobrej relacji z nimi i zachowaniem swoich samaja, tajemnych związków. W ten sposób pożytek przyniesie ci każdy kogo spotkasz, i od kogo otrzymasz nauki (...)

Maitripa (1007–1077) – mistrz wadżrajany z Indii. W młodości był studentem na uniwersytetach buddyjskich Nalanda i Wikramaśila, ale porzucił studia dla praktyk tantrycznych. Był uczniem jogina Śawaripy, który przekazał mu m.in. najwyższe nauki buddyjskiej tantry – mahamudrę. Razem z Naropą był nauczycielem Marpy, założyciela szkoły kagju w Tybecie, i wprowadził go w mahamudrę. W poniższej pieśni wskazuje na nierozdzielność siunjaty i zjawisk, którą można urzeczywistnić dzięki praktykowaniu ustnych wyjaśnień otrzymanych od guru (...)