Wadżrawarahi, Wadżra-Maciora (wł. Wadżra-Locha), to główny żeński jidam szkoły karma kagju. Głowa samicy dzika znajduje się we włosach dakini, którą z tego powodu określa się czasem mianem Wadżrajogini o Dwóch Obliczach. Głowa świni może wyobrażać połączenie mrocznych i jasnych, nieświadomych i świadomych aspektów. Oba są potrzebne, żeby uzyskać moc, jaką reprezentuje ten jidam. Symbolizuje też zwycięstwo nad niewiedzą.

Marpa Tłumacz (1012-1097) – wielki mistrz buddyzmu tybetańskiego, uczeń m.in. indyjskich mahasiddhów Naropy i Maitripy, założyciel szkoły karma kagju. Sprowadził z Indii do Tybetu żywy przekaz nauk buddyzmu wadżrajany, a także przetłumaczył z sanskrytu na tybetański wiele buddyjskich tekstów. Marpa prowadził życie człowieka świeckiego, utrzymując swoją rodzinę i pracując na gospodarstwie. Spadkobiercą jego przekazu był jogin Milarepa.

=====

Pięć Stanów Buddy

Samooświetlający się niezmienny wgląd
opisywany jest jako nienarodzona dharmakaja, Stan Prawdy.
Nieprzerwana mądrość zrodzona sama z siebie
opisywana jest jako mnogość nirmanakai, Stanu Emanacji.

Obie zjednoczone i współwyłaniające się
opisywane są jako sambhogakaja, Stan Radości.
Trzy powyższe wolne od początku
opisywane są jako swabhawikakaja, Stan Esencji.

Wszystkie one razem, będąc poza wszelkimi uwarunkowaniami,
opisywane są jako mahasukhakaja, Stan Wielkiej Błogości.
Oto pięć ostatecznych Stanów Buddy.
Czy raduje to wasze umysły, serdeczni przyjaciele?

=====
Powyższy fragment zaczerpnięto ze strony Kagyu Asia. Tłumaczył Jarek Wierny.
=====

Maitripa (1007–1077) – mistrz wadżrajany z Indii. W młodości był studentem na uniwersytetach buddyjskich Nalanda i Wikramaśila, ale porzucił studia dla praktyk tantrycznych. Był uczniem jogina Śawaripy, który przekazał mu m.in. najwyższe nauki buddyjskiej tantry – mahamudrę. Razem z Naropą był nauczycielem Marpy, założyciela szkoły kagju w Tybecie, i wprowadził go w mahamudrę. W poniższej pieśni wskazuje na nierozdzielność siunjaty i zjawisk, którą można urzeczywistnić dzięki praktykowaniu ustnych wyjaśnień otrzymanych od guru (...)

Ustne nauki o mahamudrze (Wielka Pieczęć), udzielone Naropie przez Tilopę nad brzegiem Gangesu, które z sanskrytu na tybetański przełożył Marpa Tłumacz.

Główna linia przekazu mahamudry wywodzi się od Buddy Wadżradhary, poprzez mahasidhów i lamów szkoły kagju: Tilopę, Naropę i Marpę.

Mahamudra dosłownie oznacza "wielki symbol, pieczęć lub gest". Według "Tantry Czakrasamwary", "mu" to mądrość - zrozumienie pustki, "dra" - wolność od samsary, a "maha" to ich nieodzielność. Kiedy następuje urzeczywistnienie pustki i uwolnienie od samsarycznego pomieszania, rzeczywistość staje się największym ze wszystkich symboli, samoistnym symbolem oświeconej natury.

Medytacja mahamudry polega na ciągłej świadomości wszystkiego czego doświadcza się w każdym momencie. Dzięki temu cokolwiek się wydarza staje się częścią ścieżki, a medytacja trwa nieprzerwanie, podczas każdej aktywności. Dzięki temu pojawia się odczucie odsłaniania i odkrywania prawdziwego stanu własnego umysłu i świata. Nie powiększa się zamętu poprzez dążenia do osiągnięcia czegokolwiek, a zamiast tego, akceptuje się rzeczy takimi jakie one są i nie poddaje się rozproszeniu. Wtedy zaciemnienia rozpuszczają się same z siebie. W końcu, nawet same zaciemnienia są uznawane za przejaw oświeconego stanu i nie są traktowane jak przeszkody.

Od samego początku aż do końca, mahamudra jest niczym innym jak chwilą obecną, w której wszystko jest kompletne. Nie ma niczego do zyskania ani do stracenia, dlatego też nie rodzi się nadzieja ani nie pojawia się lęk. Jest to samowyzwolenie "tu i teraz", będące nieuwarunkowaną wielką radością. Umysł staje się w pełni urzeczywistnionym umysłem buddy, całkowicie przebudzonym.