Praktykujący buddyzm wadżrajany mają unikalne i – dla niektórych – szokujące podejście do doświadczenia pożądania, czy to seksu, pieniędzy, władzy, czy nawet samego odczucia żądzy. Nikt nie wyjaśnia tego podejścia lepiej niż dr Miranda Shaw, autorka nagradzanej książki Passionate Enlightenment: Women in Tantric Buddhism (Princeton University Press, 1995). Shaw skupia swe badania na gender, seksualności, adoracji bogini i rytualnym tańcu w buddyzmie. Jej najnowsza książka, Buddhist Goddesses of India (Princeton University Press), została wydana jesienią 2006 roku. Aktualizując poprzednią rozmowę, poprosiliśmy Mirandę Shaw, by wyjaśniła historię i podstawową filozofię Tantry.

Altruistyczna miłość i współczucie stanowią sedno praktyki buddyjskiej. Są uważane za „istotę Wielkiego Pojazdu”, „drogę, którą przebyli wszyscy buddowie przeszłości i teraźniejszości i którą podążą również buddowie przyszłości”, metodę, która „sama w sobie jest wystarczająca i bez której nic nie może się dokonać”. W buddyjskim znaczeniu tego terminu miłość altruistyczna jest określana jako „pragnienie, żeby wszystkie istoty znalazły szczęście i przyczyny szczęścia”, współczucie zaś jako „pragnienie, by wszystkie istoty były wolne od cierpienia i przyczyn cierpienia”.

===

Matthieu Ricard, dobrze zapowiadający się genetyk z zespołu noblisty François Jacoba, ponad czterdzieści lat temu porzucił karierę naukowca i wybrał buddyzm jako swoją życiową drogę, wyjeżdżając z Francji w Himalaje, gdzie spotkał swoich pierwszych nauczycieli medytacji. Dziś jest aktywnym uczestnikiem naukowych programów badawczych w dziedzinie wpływu ćwiczeń medytacyjnych na funkcjonowanie mózgu a także uznanym tłumaczem tradycyjnych buddyjskich tekstów. Mieszka w klasztorze Szeczen w Nepalu, gdzie angażuje się w projekty humanitarne stowarzyszenia Karuna-Shechen, dba o zachowanie dziedzictwa kultury tybetańskiej i poświęca się życiu kontemplacyjnemu. W Polsce ukazały się następujące książki, których jest autorem lub współautorem: Mnich i filozof, Nieskończoność w jednej dłoni, W obronie szczęścia, Sztuka medytacji.

Buddyzm tantryczny, ukoronowanie kultury średniowiecznych Indii, znany jest na Zachodzie przede wszystkim z powodu zaawansowanych seksualnych praktyk, które przekształcają erotyczną namiętność w duchową ekstazę. Historycy religii przez długi czas utrzymywali, że osiągnięte w ten sposób oświecenie jest jedynie udziałem mężczyzn, natomiast kobiety w ruchu tantrycznym miały w najlepszym wypadku do spełnienia jedynie marginalne, podrzędne role, a w najgorszym były po prostu poniżane i wykorzystywane. Miranda Shaw, profesor religioznawstwa Uniwersytetu Richmond, zaprzecza temu poglądowi, przedstawiając nowe obszerne świadectwa na temat założycielek tantrycznego ruchu. Kobiety te cechowała bezpośredniość i niezależność, miały też swój twórczy udział w kształtowaniu wyjątkowej wizji międzypłciowych relacji, w których ważną rolę odgrywała seksualność.
===
Odnośnie załączonej ilustracji:

Niektóre przedstawienia dakiń mogą wydawać się makabryczne, wynika to jednak tylko z nieznajomości użytej symboliki tantrycznej. Przykładem może być dakini Czinnamunda z obciętą głową - praktyka na tę formę medytacyjną pochodzi od Lakszminkary, mistrzyni buddyjskiej tantry. Lakszminkara przekazała następnie te nauki joginowi Wirupie. Poprzez Nepal praktyka ta trafiła do Tybetu i używana jest w szkołach Drikung Kagju oraz Sakja.

Dakini Czinnamunda, przedstawiana w towarzystwie dakiń Mekhali i Kahakhali, trzyma w jednej dłoni swoją głowę, którą własnoręcznie odcięła od tułowia. Jest to symbol odcięcia dualistycznego myślenia i bezpośredniego, niekonceptualnego poznania ostatecznej natury rzeczywistości, która wykracza poza wszelkie pojęcia. Przecięte trzy arterie (trzy kanały energetyczne) w szyi Czinnamundy oznaczają przerwanie przepływu trzech przeszkadzających emocji (niewiedza, gniew, przywiązanie). Tryskająca z szyi krew, która wpływa do ust dakiń odnosi się do życiodajnej żeńskiej energii. Scena ta symbolizuje odcięcie egoistycznego przywiązania do "ja" oraz wielkie oddanie i współczucie dla wszystkich istot. Czinnamunda manifestuje w ten sposób moc duchowego urzeczywistnienia.

Danzan Rawdżaa (ur. 1803), znany w Mongolii jako Straszliwy Pijany Władca Gobi, był prawdziwym „człowiekiem renesansu” i poetą, który napisał setki duchowych pieśni po tybetańsku i mongolsku. Został również zapamiętany dzięki swojej operetce pt. Księżycowa Kukułka, którą wystawiano w całej Mongolii do początku XX wieku. Sztuka ta jest często interpretowana jako krytyka cesarskiej obecności Qing (Mandżurów) w Mongolii. Wiele podróżował po Mongolii, wykonując swoje dzieła teatralne, założył także ośrodek buddyjski w Khamariin Khiid na pustyni Gobi. Rawdżaa odszedł krótko po spisaniu ostatnich życzeń. Przekaz ustny na Gobi utrzymuje, że Rawdżaa został uwiedziony i otruty przez kobietę-zabójczynię opłacaną przez Mandżurów. Uświadomiwszy sobie, że został otruty przez kochankę, usiadł i skomponował długi, nieco cyniczny ostatni wiersz zatytułowany Prawo Pani Wszechświata. I tak, kontrowersyjny żywot piątego tulku z Gobi dobiegł ku końcowi w atmosferze nieczystej gry i otrucia.

Może wydać się dziwne i ironiczne, że buddyzm, będący pierwotnie religią mnichów żyjących w celibacie, wydał na świat tę atrakcyjną i uwodzicielską boginię seksu. Celem buddyzmu jako ścieżki duchowej jest ostatecznie wyzwolenie z samsary i osiągnięcie oświecenia. Ten najwyższy cel określany jest mianem najwyższego z osiągnięć lub siddhi (mchog gi dngos-grub). Jednak nie wszyscy praktykujący buddyści są mnichami, którzy złożyli śluby celibatu i żyją w odosobnieniu, odizolowani od świata, przebywając we wchłonięciu medytacyjnym (...)

Instrukcje do karmamudry (jogi rozkoszy) udzielone przez Tsogjal

Jeszie Tsogjal (Tybet, VIII w.) była partnerką i uczennicą Padmasambhawy, indyjskiego mistrza tantry, który przyczynił się do stworzenia fundamentów buddyzmu tybetańskiego, i który w tej tradycji postrzegany jest jako wysoce urzeczywistniony mistrz, drugi budda, ustępujący jedynie historycznemu Buddzie Śakjamuniemu. Jeszie Tsogjal spisała wiele z nauk udzielonych przez Padmasambhawę. Sama również nauczała. Poniższy fragment pochodzi z jej pieśni zamieszczonych w książce „Sky Dancer: The Secret Life and Songs of the Lady Yeshe Tsogyel” autorstwa Keitha Dowmana (Penguin Books, 1989). Natomiast najbardziej tajemna biografia Jeszie Tsogjal zostanie opublikowana w styczniu 2020 nakładem fundacji Rogaty Budda: "Życie i wizje Jeszie Tsogjal".

Patrul Rinpocze (1808-1887) – jeden z najsławniejszy buddyjskich nauczycieli linii njingma XIX stulecia, ceniony i uznawany przez wszystkie szkoły buddyzmu tybetańskiego, mistrz Wielkiej Doskonałości (dzogczen) i propagator bezstronnego ducha ruchu rime. Całe swoje życie spędził jako skromny, często nierozpoznawany wędrujący mnich, z dala od wygód i przepychu klasztorów. Znalazło to odzwierciedlenie w jego licznych pismach, które dzięki prostocie i przystępności stylu, zostały szeroko rozpowszechnione w Tybecie.

Poniższe nauki pochodzą z książki "Oświecony włóczęga", opracowanej przez Matthieu Ricarda.

Więcej o Patrulu Rinpocze na RigpaWiki.

Patrul Rinpocze (1808-1887) – jeden z najsławniejszy buddyjskich nauczycieli linii njingma XIX stulecia, ceniony i uznawany przez wszystkie szkoły buddyzmu tybetańskiego, mistrz Wielkiej Doskonałości (dzogczen) i propagator bezstronnego ducha ruchu rime. Całe swoje życie spędził jako skromny, często nierozpoznawany wędrujący mnich, z dala od wygód i przepychu klasztorów. Znalazło to odzwierciedlenie w jego licznych pismach, które dzięki prostocie i przystępności stylu, zostały szeroko rozpowszechnione w Tybecie.

Poniższe nauki pochodzą z książki "Oświecony włóczęga", opracowanej przez Matthieu Ricarda.

KARMAMUDRA

JOGA ROZKOSZY

Seksualność w tybetańskiej medycynie i buddyzmie

Fundacja Rogaty Budda we współpracy z Sorig Khang International (Międzynarodowa Akademią Tradycyjnej Medycyny Tybetańskiej (IATTM)), planujemy jej premierę na początku roku 2020, tuż przed wiosenną wizytą w Polsce jej Autora, dr Nidy Chenagtsanga. Dr Nida to tybetański jogin, lekarz i nauczyciel buddyzmu wadżrajany w linii Yuthok Nyingthik, z którą od 900 lat w szczególny sposób związana jest tradycyjna medycyna tybetańska. To właśnie z tej linii przekazu pochodzi opisana w książce praktyka karmamudry - jogi rozkoszy.

Aktualnie trwają prace nad tłumaczeniem i redakcją tego ponad 300-stronicowego dzieła. Chcemy wydać tę wyjątkową książkę w eleganckiej formie, w twardej oprawie, z ilustracjami. Potrzebujemy 15 000 zł, aby opłacić koszty tłumaczenia, redakcji, składu, korekty i druku. Dlatego zwracamy się do Was z prośbą o finansowe wsparcie.

Liczy się każda, nawet relatywnie niewielka wpłata. Gdyby każda osoba czytająca ten apel przekazała 10 zł, nasza zbiórka zakończyłaby się w ciągu miesiąca.

Akcja zbierania funduszy będzie trwała do chwili wydania książki, a ewentualne nadwyżki zostaną przeznaczone na wydanie kolejnej książki Dr Nidy Chenagtsanga pod tytułem "Oręż światła. Wprowadzenie do medytacji atijogi".

Jeśli uważacie ów projekt za godny waszego wsparcia, prosimy o dokonanie darowizny na rzecz Fundacji Rogaty Budda - oto dane potrzebne do wykonania płatności:

Dane do przelewu na konto bankowe fundacji:

FUNDACJA ROGATY BUDDA
Nr rachunku: 30 1950 0001 2006 5232 7070 0002
Tytuł wpłaty (koniecznie):
Darowizna na cele statutowe - KARMAMUDRA

A tutaj znajduje się link do przelewu na konto PayPal fundacji
(akceptowane są również karty debetowe i kredytowe MASTERCARD oraz VISA)
KLIKNIJ TU!

Serdecznie dziękujemy za Wasze wsparcie tego projektu!

Stan zebranych funduszy będziemy aktualizować raz w tygodniu w niedzielę na poniższej stronie:
https://karmamudra.pl/

Znajdziecie również na niej wielce interesującą przedmowę Autora książki, jego biogram oraz pieśń z prośbą o błogosławieństwo szalonego jogina Drukpy Kunleja. Zapraszamy więc do lektury, która z pewnością jeszcze bardziej rozpali Waszą ochotę na książkę.