Fragment nauk Dilgo Khjentse Rinpocze pochodzi z książki „Mądrość Mistrzów”, która jest dostępna w naszej księgarni:

Urzeczywistnianie natury buddy odbywa się w trzech etapach. Są to: zrozumienie, doświadczenie i prawdziwe urzeczywistnienie. Pierwszy z nich to teoretyczne zrozumienie, które powstaje dzięki wnikliwemu studiowaniu nauk. Oczywiście takie zrozumienie jest niezbędne, lecz nie jest stabilne. Można je porównać z łatą naszytą na ubraniu, która z czasem pruje się i odpada. Teoretyczne zrozumienie nie daje dość siły i oparcia w życiu, w którym przydarzają się nam zarówno dobre, jak i złe rzeczy. Jeśli pojawiają się jakieś poważne trudności, żadne teoretyczne zrozumienie nie pomoże nam ich pokonać (...)

Trinlej Tulku, urodził się w Europie w 1975 roku, jego matka jest Amerykanką, a ojciec Francuzem. W wieku dwóch lat został rozpoznany jako wcielenie tybetańskiego lamy, dzięki temu dorastał w towarzystwie najbardziej znamienitych mistrzów buddyzmu tybetańskiego. Czego ten zachodni tulku może nas nauczyć o nas samych? Zapraszamy do lektury tekstu autorstwa Pameli Gayle White, która pod kierunkiem Gendyna Rinpocze ukończyła we Francji dwa trzyletnie odosobnienia a obecnie jest uczennicą Szieraba Gjaltsena Rinpocze.

Pokonaj swego wroga, gniew, włócznią miłości;
Za pomocą zręcznych środków chroń ze współczuciem
bliskich i wszystkie istoty w sześciu światach;
Na polu oddania zbieraj plon doświadczenia i urzeczywistnienia.
Doskonaląc w ten sposób dzieło swego życia,
powtarzaj sześciosylabową mantrę.
OM MANI PEME HUNG.

(Patrul Rinpocze)

Fragment książki Dzongsara Khjentse Rinpocze pt. „Guru pije burbon?”, która ukaże się jesienią 2018 roku nakładem Fundacji Rogaty Budda:

Wbrew temu, co się powszechnie uważa, sam fakt przyjęcia schronienia u jakiegoś lamy nie musi oznaczać, że ten konkretny lama stał się naszym mistrzem wadżrajany. Jest on po prostu powiernikiem schronienia, podczas gdy mistrz wadżry to funkcja nieporównanie bardziej złożona. Dające się dziś dostrzec zaburzenia w relacji uczeń – guru wynikają po części z faktu, że wielu praktykujących uznaje za swego mistrza wadżry pierwszą lepszą osobę, nie licząc się z konsekwencjami takiej decyzji. Nigdzie w tekstach wadżrajany nie ma mowy o tym, że gdy tylko napotkamy człowieka, który twierdzi, że jest mistrzem wadżrajany, powinniśmy natychmiast uznać go za swego guru i robić wszystko, co nam każe. Takie zachowanie przyniesie jedynie ból, z którym niezwykle ciężko pracować. Lekkomyślność w podobnych kwestiach jest niebezpieczna i głupia niczym wygłodzony pies, który natknąwszy się na byle ochłap mięsa, pożera go w całości (...)

Koło ostrego oręża, które celnie godzi w samo serce wroga zostało ułożone przez wspaniałego jogina Dharmaraksitę podczas jego odosobnienia w dżungli pełnej dzikich zwierząt. To, co ten wspaniały jogin, pełen wiedzy pochodzącej ze świętych pism, odznaczający się mocą logiki i głębokiego wglądu, tutaj napisał jest esencją nauk wszystkich jego świętych guru. Zawsze praktykował w zgodzie z esencją tych nauk w odosobnieniu w przerażającej dżungli, w zdegenerowanym wieku w którym żył.

Spośród wielu uczniów, których posiadał, Dharmaraksita przekazał te nauki Atisi a Atisia praktykował je wszędzie, gdzie dotarł, by okiełznać tych, którzy byli najbardziej dzicy (...)

Fragment tekstu:
(...) bodhisattwowie podobni są do pawi: rosną karmiąc się trującymi roślinami złudzeń. Przekształcając je w istotę praktyki, rozwijają się w dżungli codziennego życia. Cokolwiek się przejawia, oni zawsze to akceptują, jednocześnie niszcząc truciznę pełnego żądzy przywiązania. 

Samsara nie jest niczym innym niż twoim sposobem postrzegania zjawisk.
Jeśli wszystko rozpoznajesz jako buddę, przyczyniasz się do szczęścia innych.
Dostrzeganie czystości wszystkiego jest przekazem czterech inicjacji dla wszystkich istot.
Zasypując w ten sposób otchłań samsary, powtarzaj sześciosylabową mantrę.
OM MANI PEME HUNG.

(Patrul Rinpocze)

Cała plejada bóstw w mandalach pochodzi z kultury indyjskiej. Przedstawiciel innej kultury będzie miał prawdopodobnie inne doświadczenia. Wybitny współczesny tybetański uczony gesze Gendyn Cziepel powiedział, że ponieważ buddyzm narodził się w Indiach, to sambhogakaja – bardzo subtelne ciało buddy – przedstawiane jest w koronie i ozdobach indyjskiego króla. Gdyby buddyzm narodził się w Tybecie, być może ozdoby byłyby tybetańskie. A gdyby narodził się w Chinach, to sambhogakaja byłaby przedstawiana z długą brodą! Ogólnie mówiąc, jeśli chcemy orzec coś o prawdziwej naturze sambhogakai, to musimy powiedzieć, że jest to forma obdarzona wszelką wspaniałością, pięknem i doskonałością. Jest najdoskonalsza z możliwych i absolutnie wzniosła. Jest to stwierdzenie prawdziwe. Ale z chwilą, gdy to stwierdzenie trafia na grunt określonej kultury, człowiek zaczyna się rozglądać i próbuje sobie wyobrazić, jak też mogłoby wyglądać to absolutnie doskonałe ciało. Stąd te wszystkie królewskie ozdoby i inne atrybuty (...)

Szugsep Dzietsynma (1852-1953), manifestacja Jeszie Tsogjal, przez wielu postrzegana jako najbardziej wpływowa kobieta w Tybecie. O jej spotkaniu z młodym XVI Karmapą przeczytacie na łamach książki "Promienne współczucie" na str. 67-68. Więcej informacji na temat autorki pieśni na stronach: rywiki.tsadra.org oraz www.rigpawiki.org

=====

Taniec Dakini

 
* Osiem doczesnych spraw (dharm): pochwała i nagana, zysk i strata, sława i zniesławienie, ból i przyjemność.

=====
Źródło: Njoszul Khen Rinpocze, A Marvelous Garland of Rare Gems [Drogocenna girlanda rzadkich klejnotów].Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

To niesamowite! - pieśń oświecenia

Natura tego, co postrzegamy, jest nie-powstająca.
Jeżeli coś powstaje, jest to jedynie twoje lgnięcie.
Natura samsary jest pozbawiona podstawy i źródła.
Jeżeli coś ma podstawę i źródło, jest nią jedynie twoja myśl.

Naturą umysłu jest jedność.
Jeżeli istnieje stronniczość, jest nią twoje przywiązanie.
Natura mistrza polega na byciu dzierżawcą linii przekazu.
Jeżeli wymyślasz własną linię, znajdujesz się pod wpływem ułudy.

Chociaż sam umysł jest jak niebo,
Przesłaniają go myśli, które napływają niczym chmury.
Esencjonalne wskazówki wykwalifikowanego guru
Niczym podmuchy silnego wiatru rozpędzają myśli.

Strumień myśli sam w sobie również jest promieniującą przytomnością.
To doświadczenie lśni naturalnie niczym księżyc i słońce.
Jest poza czasem i przestrzenią,
świetliste, niepojęte i niewysławialne.

Ta pewność lśni niczym roje gwiazd.
Cokolwiek się pojawia, jest wielką błogością.
Ta natura jest prostotą dharmakai.
Doświadczenia sześciu zmysłów są niezmiennością pustości.

Bezwysiłkowo, spontanicznie i w sposób nieuwarunkowany,
W tym stanie, poza „ja” i „nie ja”,
Nieustannie spoczywam w wolnej od lgnięcia przytomności,
Nieoddzielny od trzech kai – to niesamowite!

=====
Milarepa painting by Aloka.
=====
Źródło: "Blask oświecenia", red. Marcia Binder Schmidt. Tłumaczył Tomasz Pardus.
=====

Spotkanie dakini przez osobę praktykującą tantrę jest wolnym od wszelkich koncepcji żywym i poruszającym przeżyciem. Unikatowa praca Judith Simmer-Brown, oparta na tego rodzaju osobistych doświadczeniach, zainspiruje każdego, niezależnie od płci, kto szczerze poszukuje duchowości i interesuje się tantryczną tradycją buddyzmu tybetańskiego.

Fragment książki "Gorący oddech dakini" -->

Kiedy otworzymy się na pojawiające się okoliczności i zaakceptujemy je takimi, jakie są, zajmiemy miejsce pośrodku mandali, której granice sami ustalimy, rozpoznając naturalne ograniczenia fizyczne i mentalne naszego układu. Możliwa staje się wówczas praca z sytuacjami i nawiązywanie relacji z zewnętrznymi okolicznościami. Każda część układu może się komunikować z pozostałymi i zaczynamy doświadczać poczucia pełni. Można więc zobaczyć, jaką rolę każda część odgrywa w naszym życiu i czy całość funkcjonuje dobrze, czy źle. Przyjęcie takiej perspektywy pozwala dostrzec naturalną wartość życia i wszystkich możliwości, które ono oferuje. W wadżrajanie ta perspektywa nosi nazwę czystego poglądu (tag-nang), który polega na dostrzeganiu doskonałości świata (...)

Jeszie Tsogjal (757–817) była główną partnerką Guru Rinpocze, założyciela tradycji njingma buddyzmu tybetańskiego. Zebrała i ukryła dla przyszłych pokoleń liczne jego nauki, znane jako termy.

=====

Magiczne projekcje

To co pojmujemy jako zjawiska
to tylko magiczne projekcje umysłu,
pusta przestrzeń nieba.

Nigdy nie zaznałam lęku przed czymkolwiek.
Wszystko jest jedynie święcącym samoistnie przejrzystym światłem…
Nie istnieje żadna inna przyczyna.

Wszystkie zdarzenia to tylko ozdoby –
lepiej więc spocząć w cichej medytacji.

=====
Źródło: The Yogini Project. Tłumaczyła Alina Mroczek (Slovik Translations).
=====

Dylemat mistrza Wschodu w postmodernistycznym świecie. Z Dzongsarem Dziamjangiem Khjentse Rinpocze rozmawia Andrew Cohen.

=====

Bycie buddystą i praktykowanie Dharmy nie ma nic wspólnego z byciem szczęśliwym. Jeśli praktykujesz Dharmę, aby być szczęśliwym, to robisz coś wprost przeciwnego, całkowicie przeciwnego. Oświecenie nie ma nic wspólnego ze szczęściem lub nieszczęściem (...)

Linia guru wywodzi się od kogoś zwanego Wadżradharą lub Samantabhadrą. Nasi mistrzowie mówią, że jest on naszym własnym umysłem, naturą naszego własnego umysłu. Znaczy to, że jeśli sięgniemy źródeł linii wracamy do własnego umysłu, esencji nas samych. Guru nie jest jakimś wszechmocnym sponsorem, któremu jesteśmy winni posłuszeństwo i uwielbienie. Najważniejsze to zrozumieć, że guru wyraża naszą własną naturę buddy (...)

Możemy mieć jednego, wielu, albo jednego głównego i kilku innych rdzennych nauczycieli. Istnieje przypowieść o dwóch lamach, z których jeden otrzymywał nauki od każdego nauczyciela jakiego zdołał odszukać, drugi w ciągu całego swojego życia otrzymał nauki jedynie od trzech nauczycieli. Uczeń zapytał mistrza jak jest lepiej - mieć wielu nauczycieli, czy zaledwie kilku? Mistrz powiedział, że jeśli jesteś początkujący, masz wiele emocji i osądów, lepiej jest mieć niewielu nauczycieli. Łatwiej jest utrzymywać dobre relacje z kilkoma nauczycielami, do których posiada się zaufanie, wiarę i skoncentrować się na praktykowaniu ich nauk. Jeśli jednak posiadasz silne oddanie i czystą percepcję, wtedy lepiej jest otrzymywać nauki od każdego napotkanego nauczyciela, ponieważ nie będziesz mieć problemów w utrzymywaniu dobrej relacji z nimi i zachowaniem swoich samaja, tajemnych związków. W ten sposób pożytek przyniesie ci każdy kogo spotkasz, i od kogo otrzymasz nauki (...)

Maitripa (1007–1077) – mistrz wadżrajany z Indii. W młodości był studentem na uniwersytetach buddyjskich Nalanda i Wikramaśila, ale porzucił studia dla praktyk tantrycznych. Był uczniem jogina Śawaripy, który przekazał mu m.in. najwyższe nauki buddyjskiej tantry – mahamudrę. Razem z Naropą był nauczycielem Marpy, założyciela szkoły kagju w Tybecie, i wprowadził go w mahamudrę. W poniższej pieśni wskazuje na nierozdzielność siunjaty i zjawisk, którą można urzeczywistnić dzięki praktykowaniu ustnych wyjaśnień otrzymanych od guru (...)

Fragment wstępu Dzongsara Khjentse do autobiografii Dilgo Khjentse Rinpocze "Lśniący Księżyc":

Myśląc o czasie, który spędziłem z Dilgo Khjentse Rinpocze, wciąż bardzo wyraźnie widzę oczami wyobraźni coś, czego prawdopodobnie już nigdy w życiu nie zobaczę – nieprzerwany strumień ludzi wywodzących się z różnych linii przekazu i ze wszystkich warstw społecznych, który dzień w dzień płynął przez jego pokój. Oczywiście znałem wielu mistrzów, których odwiedzali uczniowie tej samej linii, ale nigdy nie spotkałem nauczyciela, do którego przychodziliby reprezentanci wszelkich możliwych szkół. Po cóż przychodzili, jeśli nie po Dharmę? Dla mnie był to dowód na to, że wszyscy oni całkowicie ufali Dilgo Khjentse Rinpocze. Jego uczniami było wielu szanowanych dziś mistrzów, takich jak Jego Świątobliwość XIV Dalajlama albo nieżyjący już Dziamjang Khjentse Czieki Lodro, będący zarazem jego nauczycielem (...)

Guru Rinpocze (Padmasambhawa, Guru Pema; ok. 730-810) – wielki mahasiddha urodzony w królestwie Oddijana, które znajdowało się na terenie obecnego Pakistanu. W VIII wieku przeniósł pełen przekaz buddyzmu do Tybetu i Bhutanu, a zwłaszcza nauki wadżrajany. Nauki te są podwaliną obecnej szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego. Wspólnie ze swoją partnerką Jeszie Tsogjal zebrał i ukrył dla przyszłych pokoleń liczne nauki, znane jako termy. Więcej informacji na Wikipedii.

Autor obrazu: Jonathan Weber

OM MANI PEME HUNG

Oby wszystkie czujące istoty były szczęśliwe i tworzyły przyczyny szczęścia.

Oby były wolne od cierpienia i tworzenia przyczyn cierpienia.

Oby odnalazły to szlachetne szczęście, którego nigdy nie dotyka cierpienie.

Oby stały się bezstronnym, wszechogarniającym współczuciem, pozbawionym pospolitej stronniczości wobec przyjaciół i wrogów.


Więcej na Wikipedii - Budda Współczucia.

Jeszie Tsogjal (757–817) była główną partnerką Guru Rinpocze, założyciela tradycji njingma buddyzmu tybetańskiego. Zebrała i ukryła dla przyszłych pokoleń liczne jego nauki, znane jako termy.

Mipham Gjatso (1846–1912) był mistrzem z tybetańskiej szkoły njingma i jedną z głównych postaci ruchu rime.

Tęskna Melodia Pełna Oddania

Modlitwa do Królowej Dakini Jesze Tsogjal spisana przez Miphama Gjatso

Fragment książki "Skarb Serca Buddów":

Ogólnie rzecz ujmując, umysł posiada dwa aspekty: ciszę i ruch. Czasami jest spokojny i wolny od myśli jak nieruchoma powierzchnia wody. To jest cisza. Ale stan ten nie trwa długo, myśli pojawiają się bardzo szybko: to ruch. Chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się, że oba stany są różne, że ruch myśli pojawia się w pewnym sensie w ciszy, nie ma między nimi żadnej różnicy. Tak jak naturą ciszy jest pustość, również naturą ruchu jest pustość. Cisza i ruch są tylko dwiema nazwami jednego umysłu. Przez większość czasu nie jesteście świadomi stanu waszego umysłu. Nie zauważacie, czy jest on spokojny, czy wzburzony. Podczas medytacji może pojawić się w umyśle myśl, na przykład pomysł udania się na zakupy. Jeśli jesteście świadomi tej myśli i pozwolicie jej, by rozpuściła się sama z siebie, będzie to jej kres. Jeśli natomiast pozostaniecie nieświadomi tego, co się wydarza w umyśle i pozwolicie myśli rozwijać się, zapoczątkuje ona kolejną – myśl o przerwaniu praktyki. Wtedy w jednej chwili wstaniecie od medytacji i udacie się do sklepu. Wkrótce wiele innych myśli opanuje wasz umysł: gdzie kupić to, jak sprzedać tamto i tym podobne. Wówczas będziecie już bardzo daleko od medytacji i powtarzania mantry.