Nauki zawsze są bardzo głębokie, lecz gdy będziemy próbować opanować wiele technik medytacji, w końcu nie opanujemy żadnej. Gdybyśmy jednak zdecydowali się na jedną jedyną, najważniejszą rzecz, i nad nią medytowali, wówczas osiągniemy i fazę rozwoju i spełnienia. Poprzez wyłącznie praktykę dzogczen, możemy urzeczywistnić znaczenie dosłownie każdej praktyki.

Lhatsün Namkha Jikmé (lha btsun nam mkha' 'jigs med) (1597-1653) był tertonem uznawanym za wcielenie wielkiego pandity Wimalamitry, który urzeczywistnił tęczowe ciało oraz za wcielenie Longczienpy, mistrza dzogczen. Podczas odosobnienia w jaskini Dhaki-hying niedaleko Tashiding, zgodnie z wcześniejszą przepowiednią dakiń, otrzymał w czystej wizji cykl nauk zwany Rigdzin Sokdrup („Urzeczywistnienie siły życiowej Widjadharów”), ukrytych jako terma przez Guru Rinpocze. Nauki te, których Riwo Sangchö stanowią mangak (najgłębszą instrukcję), są niezrównanymi wskazówkami na temat atijogi (dzogczen). Chociaż istnieje wiele innych liturgii ofiarowania dymu, Riwo Sangchö stało się prawdopodobnie najczęściej praktykowaną wersją we wszystkich liniach buddyzmu tybetańskiego. Dzięki praktyce Riwo Sangchö, Lhatsün usunął wszystkie przeszkody w Sikkimie i otworzył ten kraj dla Dharmy, który stał się „tajemną krainą nauk”. Przez resztę życia Lhatsün szeroko przekazywał dzogczen w Sikkimie, tworząc żywą i nieprzerwaną linię, która trwa do dziś i jest znana po prostu jako „Sikkim dzogczen”.